Adviseur Pieter-Jan is niet vies van een uitdaging. Binnenkort neemt hij deel aan de Marathon des Sables. Wij volgen zijn voorbereiding en wedstrijd op de voet. Dankzij deze live-blog, met wekelijks meerdere updates, hoef jij evenmin iets te missen.
Eén van ’s werelds zwaarste loopwedstrijden
Tom Waes deed het al – wat deed die man nog niet? Karel Sabbe gaf ook al het goede voorbeeld – nog zo’n stuntman. En 351 dappere krijgers klaarden vorig jaar de klus – 321 minder dan gehoopt. Je vermoedt het al, we hebben het hier niet over een zondags loopje. Wel over een tocht van 250 km door de bloedhete Marokkaanse woestijn. Al lopend. Beter bekend als de Marathon des Sables, synoniem voor één van ’s werelds zwaarste loopwedstrijden.
Op 27 maart gaat Pieter-Jan Ameys dit avontuur aan. De adviseur uit Zaventem begint dan samen met 1200 andere deelnemers aan een zesdaagse looptocht. Vijf etappes, één rustdag, een totaal van 250 km. Klinkt dat al maf? Misschien nog even vermelden dat het zich afspeelt op een barre zandvlakte in snikhete temperaturen… De woestijn.
Nee, ook de gewone stervelingen binnen #teamrunnerslab snappen niet allemaal hoe je daar in godsnaam aan wil beginnen. Dus we dachten, we vragen het Pieter-Jan zelf. We polsten meteen ook naar hoe hij zich op zo’n avontuur voorbereidt. Hieronder neemt Pieter-Jan jou mee in zijn voorbereiding. Opgelet: onderstaande inhoud kan monden doen openvallen.
Laatste update:
02.04 Applaus gevraagd!
Missie meer dan geslaagd. Pieter-Jan had het voorspeld. “Als ik de langste étappe goed kan doorkomen, dan moet de afsluitende 42 km ook wel lukken.” En hij heeft niet gelogen. Hij deed er 6u31:27 over, maar tijd heeft hier geen belang. Pieter-Jan mag zich officieel finisher noemen van één van de allerzwaarste loopwedstrijden ter wereld, chapeau! Het eindverdict? In totaal 35u32:35 gelopen, mét zware rugzak op de rug, aan een gemiddelde snelheid van 6,5 km/u. Goed voor de 180e plaats onder alle deelnemers en de 74e plaats binnen zijn categorie. Pieter-Jan, je bent een beest! En wat is er na zo’n zware week een mooiere beloning dan nog een solidareitsrun te mogen afwerken van 7 km door de woestijn? (knipoog)
01.04 Er is post!
“Mijn tentgenoot had heel even bereik, dus ik kon voor het eerst tijdens dit avontuur snel een berichtje sturen. Ik heb belachelijk hard afgezien tijdens de langste étappe, maar uiteindelijk heb ik het nog wel tamelijk deftig kunnen uitlopen. Ik voel mij op zich wel oké, maar had wel verwacht dat ik hier iets sneller ging kunnen lopen. De omstandigheden zorgen er nu eenmaal voor dat ik heel zuinig moet omspringen met mijn krachten. Gisteren was het rustdag en dat was broodnodig. Mijn lichaam is echt op. Vandaag nog één dagje knallen. Ik haal veel moed uit de gedachte van terug thuis te zijn met alle comfort.”
31.03 14 lange uren door de woestijn
Hij heeft het geflikt. Pieter-Jan heeft de koninginnenétappe overleefd. Na 13u47:10 zaten zijn 86 kilometers door de hete woestijn erop. Zijn gemiddelde snelheid? Geen spatje verval zit daarop. Pieter-Jan kon net als in de vorige, veel kortere, étappes een snelheid van 6.15 km/u aanhouden. En dus werkt hij zich opnieuw op in het klassement. Als 131e en 56e binnen zijn categorie kwam hij binnen. STRAF!
30.03 Vertrouwen vanuit het thuisfront
“Is er iets mooier dan die ene persoon die je zo dierbaar is, zijn passie zien te beleven? Zalig vind ik dat. Ik herinner mij nog zo goed hoe Pieter-Jan x-aantal jaar geleden naar de aflevering over de MdS van Tomtesterom keek en zei dat hij dat later echt eens wilde doen. Om te lachen dacht ik, want hij liep op dat moment helemaal nog niet lang. Ondertussen is sporten in de natuur echt zijn passie geworden.”
“Het is heel fijn om alles via de website en social media van de organisatie te kunnen volgen. Zo hebben we toch een beeld van hoe het daar aan toegaat. Op de beelden lijkt de sfeer er in de woestijn wel goed te zitten, dus ik ben er zeker van dat Pieter-Jan en Anton ook op de vrije momenten genieten. Het was natuurlijk aangenamer geweest mochten we ze kunnen bereiken. Achja, dat maakt deel uit van het hele avontuur zeker? Daardoor zijn we er zelf mentaal wel meer mee bezig, want we hopen telkens toch iets van hem te horen. Hoe voelt hij zich? Zit alles wat mee? Ziet hij die 86 km zitten? Hoe gaat het met zijn voeten? Het zwaarste komt vandaag nog, dus ergens houden ons hart vast, maar fysiek kan hij dat zeker aan. Hij wist natuurlijk op voorhand dat afzien er zou bijhoren en hij is goed voorbereid, dus zo echt zorgen maak ik mij niet. Ik bewonder zijn persoonlijkheid. Relativeren en anderen helpen is voor hem zo vanzelfsprekend. Hij zet zichzelf nooit centraal en houdt zich niet zoveel bezig met wat anderen doen of zeggen. Fingers crossed!” – Pauline (vriendin Pieter-Jan)
29.03 Oprukken in het klassement
En ook étappe twee (38 km) en drie (32 km) is een feit. Ondanks dat Pieter-Jan het tempo iets liet zakken tijdens deze twee étappes (gemiddeld 6.15 km/u), won hij toch knap enkele plaatsen in het klassement. Hij kwam na dag twee om iets voor 15u als 182e binnen (72e in zijn categorie). Het waaide nadien stevig in het tentenkamp, maar Pieter-Jan stond blijkbaar toch voldoende uitgerust aan de start van de derde étappe. Opnieuw rukte hij op in het klassement. Vlot de top 150 gehaald tijdens étappe 3. Correctie: plaats 136 dus zelfs vlot de top 140 binnen. Het zwaarste moet nu echter nog komen. Woensdag staat de zwaarste étappe van 86 km op het menu. Kom op PJ!
28.03 1 Stage down!
Goed begonnen is… Oké, deze leuze klopt niet helemaal. Het feit dat Pieter-Jan aan dit avontuur begonnen is, maakt van hem al een volwaardige winnaar. De eerste etappe van 30 km wist hij al tot een goed einde te brengen. Na 4u06:08 (7.14 km/u) kwam hij binnen. Goed voor een 207e plaats onder alle deelnemers en de 75e plaats in zijn categorie (Senioren heren tussen 23 en 39 jaar). Ondertussen is Pieter-Jan al aan zijn tweede dag begonnen. Deze keer krijgt hij 38 km voor de kiezen. Wij houden je op de hoogte.
27.03 Weetjestijd!
Pieter-Jan is al druk bezig met zijn wedstrijd, dus wij nemen het vanaf hier van hem over. Klaar voor enkele opvallende weetjes? Wist je dat de organisatie voor deze zes dagen maar liefst 19,000 compressen, 6,000 pijnstillers, 2,700 Compeed en 150 liter desinfecteermiddel voorziet? Wij moesten toch ook even slikken toen we dat lazen. Nog een opvallende statistiek: de jongste deelnemer die zich aan dit loodzwaar event waagt is – hou je vast – 16 jaar. Het ouderdomsdeken van het pak is dan weer 78 jaar. Pieter-Jan, als je dit leest, pols je even naar zijn geheim om op die leeftijd nog zo energiek te zijn? We zijn benieuwd! Trouwens, amper 17% van alle deelnemers zijn vrouwen. Misschien is het dan toch niet zo’n zware wedstrijd? Anders hadden er allicht meer vrouwen aan de start gestaan (knipoog). Afsluiten doen we met een mooie quote: Challenge. Discovery. Achievement. Pain. The MdS is for the adventurers out there. The ones with the courage to stretch their boundaries in the harshest conditions – the seekers, the free spirits, of this world.
25.03 D-2. Materiaalcheck en dan mogen we!
“Morgen staat voor iedereen de materiaalcheck gepland. Dat is vooral om te kijken of we genoeg eten bij ons hebben. Elke deelnemer moet verplicht 2.000 kcal per dag bij zich hebben. In totaal moeten er zeker 12.000 kcal in je rugzak zitten (maar eigenlijk heb je best toch wat meer bij). Tijdens de wedstrijd volgen er nog dagelijks controles om het aantal kcal te checken, alsook of je alle verplichte elementen zoals een kompas zeker nog op zak hebt. Trouwens, onze rugzak mag ook nooit minder dan 6.5 kg wegen. Ook dat wordt telkens gecontroleerd, net als onze medische keuring. De voorbije dagen verbleef ik met een vriend in een bnb in Marrakech. Het was er het grootste deel van de tijd keihard aan het regenen dus van acclimatiseren was nog niet te veel sprake. Maar komt goed. Let’s go!”
23.03 Good to go! Het vliegtuig op.
“Tijd om af te reizen! Ik vertrek samen met een vriend van mij dus het is heel tof om het met iemand te kunnen delen. Ik heb er zoveel zin in! Oké, de schrik voor de koninginnenetappe zit er wel in. Een dubbele marathon afleggen na drie dagen van 35 à 42 zware kilometers wordt pittig. Als ik daar deftig kan doorkomen, dan moet de laatste marathon op karakter wel lukken.”
“Het wordt sowieso een ongelofelijke uitdaging waarvan ik niet met zekerheid kan zeggen of het zal lukken. Er zijn heel veel zaken die onvoorspelbaar blijven. Ik heb mij zo goed mogelijk op de warmte proberen voorbereiden, maar hoe het daar zal lukken blijft toch een vraagteken. Hoe gaat mijn maag reageren op meerdere dagen zonder deftig voedsel? Of wat als ik na dag één toch al blaren heb? Nog veel vragen. Er is dus zeker wat stress aanwezig, maar ik heb het gevoel dat ik er klaar voor ben. De tijdslimieten zijn zeker niet streng, dus ik moet mezelf gewoon verplichten om op de zware momenten te wandelen. Wie mij wil volgen kan dat via de website doen. Nummer 366!”
21.03 Over gifzuigers en lichtsignalen uitsturen
“Ik ga naar de Marathon des Sables en neem in mijn rugzak mee… Eten! Alles van eten moet je zelf meenemen, zowel hetgeen je tijdens het lopen, als ervoor en erna nodig hebt. Een slaapmatje, slaapzak, kook- en wasgerief, kledij en kompas zit er ook allemaal in. Ook een gifzuiger voor bijvoorbeeld slangenbeten en een spiegeltje om lichtsignalen te kunnen uitsturen moeten verplicht mee. Aja, en zonnecrème natuurlijk! Dit is samen zo’n 6 à 7 kg zijn, maar natuurlijk moet het water dat je krijgt er ook nog bij. Dat wordt dus 9.5 kg op mijn rug. Gelukkig zal het gewicht minderen naar mate de etappes vorderen. Reserveschoenen neem ik niet mee. Ik leg mijn lot in handen van de New Balance More. Ik twijfelde lang om trailschoenen aan te doen, maar dat blijkt niet nodig te zijn.”
19.03: Met kaart en kompas door de woestijn
“Kaart en kompas, daarmee moeten we ons navigeren door de woestijn. Voor elke etappe krijgen we een roadbook met de route op. Ik hoop mij wel grotendeels te kunnen baseren op de voetsporen van de andere lopers, maar het zou dus zeker kunnen dat ik mijn oriëntatieskills moet bovenhalen. Bij de etappe van 80 km zal er ook ’s nachts gelopen moeten worden, dus dan ga ik hier zeker op aangewezen zijn.”
18.03: Blaren omzeilen
“Als je in de media iets ziet verschijnen over de MdS, dan zijn het wel de joekels van blaren. Echt extreem soms. Daar heb ik wel wat navraag over gedaan bij ex-deelnemers. Zij stelden mij gerust dat het in de praktijk wel zou meevallen. Zeker als je gewend bent om veel (trails) te lopen. We zijn ook verplicht gaiters op onze schoenen te naaien zodat er geen zand kan inkomen. Ook dat helpt om blaren te voorkomen.”
“Ik heb nog een aantal zaken uitgeprobeerd zoals anti-friction crème voor de voeten en speciale pleisters, maar uiteindelijk heb ik besloten om het gewoon zonder al deze zaken te doen. Ik heb eigenlijk nooit last van blaren en ik vertrouw erop dat het met goede loopsokken en comfortabele schoenen wel moet lukken. Fingers crossed.”
16.03: Astronautenvoeding!
“De organisatie voorziet voor het hele event enkel water en zouttabletten voor de deelnemers. Met de hoeveelheid water die je krijgt, 12 liter per dag, moet je dus ook koken en jezelf opfrissen. Al de rest zoals een slaapmatje, -zak, eten, Fascia ball, kledij… moet ik zelf voorzien en meedragen. Om het gewicht en het volume toch wat te drukken, kwam ik uit bij de typische astronautenvoeding als ontbijt en avondeten. Tijdens het lopen blijf ik vooral vasthouden aan gelletjes, isotone sportdrank, energybars, honingwafels… Ik neem ook poeder voor recovery shakes en recovery bars mee voor achteraf. De voorbije weken heb ik al deze voeding uitvoerig getest tijdens mijn lange trainingen zodat ik zeker weet hoe mijn lichaam daarop reageert.”
14.03: Goed doel als extra stimulans
“Wie wil mij graag extra motiveren om deze uitdagende tocht tot een goed einde te brengen? Met mijn deelname wil ik namelijk geld inzamelen voor Sportaround. Sportaround is een organisatie die d.m.v. sport kinderen met verschillende achtergronden wil helpen om een mooie toekomst uit te bouwen. Ik leerde deze organisatie kennen door een passage op TV. Aangezien sport van jongs af aan een grote rol speelde in mijn leven, leek het mij wel een mooi idee om op deze manier een bijdrage te leveren. Ik heb geen bedrag vooropgesteld dat ik zeker wil halen. Maar hoe meer hoe beter. Alles is welkom op het rekeningnummer: BE80 1030 5266 2277. 😉”
11.03: Zandkliever met rugzak
“Warmte wordt niet mijn enige tegenstander. De rugzak die ik moet meesleuren en de zandvlakte gaan ook een belangrijke rol spelen. Eind december ben ik meermaals met een rugzak beginnen lopen. Het leek mij slim om hier zo snel mogelijk aan te wennen. Ik ben gestart met 4 kg op mijn rug, maar al snel werd dat 6 à 7 kg. Ik hoop ook nog eens met 8.5 kg te kunnen testen, want dat is het maximale gewicht dat ik tijdens de MdS mag meesleuren. Lopen met een rugzak is toch helemaal anders. Mijn bil- en onderrugspieren worden veel zwaarder belast. Naast mijn looptrainingen kwam er dus ook meer core-stability aan te pas. Tot voor kort lukte het lopen met rugzak best goed, maar de laatste dagen heb ik wat last aan de rug gekregen. Volgende week laat ik daar zeker nog eens naar kijken en ga ik wat rust inlassen.”
“Momenteel maak ik me vooral zorgen over het lopen met rugzak, maar ook het zand wordt geen evidente. Ik ben niet zoals velen de Belgische kust gaan aflopen. Ik denk dat het zand bij ons niet helemaal te vergelijken is met het zand daar, dus ik zie er weinig voordeel in. Eén keer trok ik naar de Kalmthoutse Heide. Daar kwam ik wat zand tegen, maar ik was daar vooral om van de omgeving te genieten. Ik koos vooral voor trails. Op die manier hoop ik gewend te zijn aan zwaardere en onstabielere ondergronden.”
9.03: ‘Hitteproof’ worden
“Een belangrijk aspect in mijn voorbereiding: lopen in de warmte! De temperatuur in de woestijn schommelt overdag namelijk tussen de 25 en de 40°C. Voor iemand die eigenlijk niet goed tegen de hitte kan is dat een extra obstakel. Ik heb mij daar zo goed mogelijk op proberen voorbereiden door een loopband aan te kopen. Een deel van mijn trainingen kon ik zo afwerken in een kamer met de verwarming op. Nu het gelukkig ook in ons Belgenlandje iets warmer wordt, kan ik vaker buiten gaan lopen met een dikke laag of drie aan. Op die manier hoop ik het contrast tussen de temperatuur hier en daar wat te verkleinen. ’s Nachts kan het in de woestijn afkoelen tot 0°C. In mijn rugzak steekt dus zeker wat warme kledij en een goede slaapzak.”
8.03: Hoeveel kilometers traint een ultraloper?
“Ik neem jullie ook graag mee in mijn voorbereiding. Laat ik het eerst eens hebben over hoe ik de voorbije maanden heb aangepakt. Ik denk dat ik gemiddeld uitkwam op 90 km per week. Daar zaten weken bij van 70 km en enkele uitschieters van 120 km. Nee, ik train niet met een coach of een vast schema. Ik combineer mijn passie met een fulltime job bij Runners’ lab, dus ik ben niet graag afhankelijk van een strak schema. Dat neemt voor mij een deel van het plezier weg. Ik train veel liever op gevoel. Misschien niet de allerbeste manier, maar voor mij voelt dat wel oké.“
4.03: Fascinatie voor fysieke uitdagingen en natuur leiden tot Marathon des Sables
“Fysieke uitdagingen trokken mij altijd al aan, net als de simpliciteit van het lopen. Ik heb ook een fascinatie voor de natuur. In het traillopen kan ik al mijn passies kwijt. Door mij in te lezen in deze sport en docu’s te bekijken, botste ik al snel op zijtakken zoals ultratrails en skyrunning. Ik wandelde de GR20, liep de Marathon du Mont Blanc, won de Climbing Challenge Karel Sabbe en recent werkte ik de Olne Spa Olne 70 km af.”
“Over enkele weken begin ik dus aan de Marathon des Sables. Ik heb er nu al keiveel zin in. Wat mij vooral aanspreekt is het zelfvoorzienende aspect. Op eigen krachten en met de rugzak zo’n parcours door de woestijn afleggen wordt een unieke ervaring. Ik ga er echt van proberen genieten, dat wordt prioriteit één. Op het klassement ga ik mij niet blindstaren. Dat zou een deel van het plezier wegnemen. Ik hoop dat ik met deze blog iemand kan inspireren en aanzetten om grenzen te durven verleggen.”
More to come. Stay tuned!
