Gran Canaria, bekend om zijn vuurtoren en het huis van Christoffel Colombus, maar eind februari vooral gekend om de Transgrancanaria. Toch onder de traillopers. Ali Hamdi zakte af naar het Canarische eiland om de Brooks Catamount 2 te testen.
In 2005 kwam Brooks als merk voor de eerste maal piepen in de trailwereld. De Brooks Cascadia gold als eerste hoofdstuk van hun gloednieuw trailverhaal. In de jaren nadien kwamen daar nog drie gespecialiseerde modellen bij, waaronder de Brooks Catamount. En maar goed ook, want jong en oud heeft de laatste jaren de natuur ontdekt. Trailrunning en -walking is alsmaar populairder geworden en lokt heel wat lopers weg van het asfalt.
Updates van de Brooks Catamount 2
Runners’ lab adviseur Ali Hamdi, jaren trouw geweest aan de atletiekpiste, heeft die beweging alleszins gemaakt. Hij trok samen met Brooks naar Gran Canaria voor de Transgrancanaria, een trail van 45 km. De nieuwste Brooks Catamount 2 werd zijn partner in crime gedurende de hele route.
“Door het TPEE bovenwerk is de schoen een pak sterker geworden”, merkte Ali op. “De pasvorm zit door het vernieuwd bovenwerk ook een pak beter rond de voet. Dankzij de diepere lugs is de grip verbeterd en blijft de stackheight relatief laag. In het traillopen vind ik dat laatste een groot voordeel, vooral naar enkelstabiliteit toe.”
Vlotter bergop
Een extra troef van de vernieuwde Brooks Catamount 2 is volgens Ali de SKY VAULT-plaat in de voorvoet.
“Dit technisch snufje moet helpen om vlotter bergop te lopen. De SKY VAULT plaat deed perfect wat het beloofde. Bij het klimmen voelde de schoen heel dynamisch en springy aan de voet. Het leek alsof ik met een wedstrijdschoen op straat liep, al lag het tempo weliswaar lager. Het verschil met sommige trailschoenen was opmerkelijk. Ze zijn vaak iets ‘lomper’ waardoor bergop lopen al snel zwaar kan aanvoelen. Dat was met de Brooks Catamount 2 allerminst het geval”, vertelde Ali over het vernieuwd stukje in de voorvoet.
Goede grip
Ondanks het vertrouwen in de schoen, draaide het trailavontuur van Ali iets anders af dan gehoopt. De technische paden bleken ondoorgrondelijk waardoor Ali na 14 km al zijn tempo noodgedwongen moest laten zakken.
“Ik had een heel goed gevoel bij de Brooks Catamount 2 en stond met heel veel goesting aan de startlijn. Van bij de start zat ik dan ook meteen in de kopgroep. Het vertrouwen was groot en ik schuwde de risico’s in de afdalingen niet. Als ongetrainde loper op een heel technisch parcours, met steile afdalingen, losse stenen en natte rotsen, was dat niet het allerbeste plan. Na amper 14 km had ik al prijs. Mijn enkel maakte een klik en ik besloot wijselijk om de rest van de race voorzichtiger voort te zetten. Ik finishte uiteindelijk als 50e, maar aan de schoen heeft het zeker niet gelegen. Ik ervaarde veel grip op zowel natte stenen als modderige stukken. Het bovenwerk is ook stevig genoeg om een paar keer tegen een rots te knallen. Been there, done that.”
Wie ook naar Gran Canaria afzakte, was Scott Jurek, een levende legende in het ultraloper. Hij had nog één tip voor iedereen die twijfelt om de lange(re) afstanden aan te gaan.
“An ultra is 95% mental. And the other 5%? That’s mental too.”
Met andere woorden: waar een wil is, is altijd een weg.
